مزحلقة به معنی « کنار زده شده ، دور افتاده و . . » است . و آن همان لام ابتداء است که برای تأکيد پس از « إنَّ » می آيد . وجه تسميه ی آن به اين خاطر است که از صدر جمله کنار زده شده است تا از شروع جمله با دو نوع تأکيد ( إنَّ ، لام ) جلوگيری شود .

« لام »مزحلقة در موارد ذيل می آيد :

الف ) همراه خبر « إنَّ » بشرطی که خبر مقترن به ادات شرط يا نفی و همچنين فعل ماضی متصرف بدون « قَد » نباشد ، که در اين حالت واجب است متأخر از اسم باشد ، مانند :

﴿ إنَّ مُحمّداً لَرسولُ الله ﴾ ، ﴿ إنَّ ربَّک لَيَحکم بينهم ﴾ ،  ﴿ إنَّک لَعلی خُلُقٍ عظيم ﴾

ب ) همراه ضمير فصل بدون شرط ، مانند : ﴿ إنَّ هذا لَهوَ القصص الحقّ ﴾

ج ) همراه اسم « إنَّ » هنگامی که مؤخر باشد ، مانند :

﴿ إنَّ في ذلک لَعبرةً ﴾

د ) همراه معمول خبر « إنَّ » بشرط اينکه معمول بر خبر مقدم شده باشد و خبرصلاحيت گرفتن اين « لام » را داشته باشد ، مانند:« إنَّک لَوطنَک تُحبُّ »

توضيح : « وطن » مفعول به برای « تُحبُّ » است .